W procesie suszenia muchomora czerwonego (Amanita muscaria) zachodzą różne zmiany biochemiczne, które są ważne dla zrozumienia jego właściwości i zastosowań:

• Odwodnienie: Podczas suszenia z grzyba usuwana jest woda, co przyczynia się do jego konserwacji i wydłuża jego okres przechowywania.
• Dekarboksylacja kwasu ibotenowego: Kwas ibotenowy, jedna z głównych substancji aktywnych muchomora, może ulegać dekarboksylacji w wysokich temperaturach do muscimolu. Muscimol ma bardziej wyraźne właściwości psychoaktywne w porównaniu do kwasu ibotenowego i jest odpowiedzialny za większość halucynogennych efektów muchomora.
• Zmiana bioaktywności: Suszenie może również wpłynąć na ogólną bioaktywność grzyba, w tym jego zdolność do wywoływania efektów psychoaktywnych. Niektóre społeczności i badacze zauważają, że suszenie może zmieniać intensywność i czas trwania halucynogennych efektów muchomora.
• Koncentracja substancji aktywnych: Podczas suszenia może dochodzić do koncentracji substancji aktywnych, co może wpływać na ich percepcję i oddziaływanie na organizm człowieka.

Suszenie muchomora czerwonego jest ważnym etapem jego przygotowania do różnych celów, w tym do stosowania w medycynie, kulturze ludowej lub badaniach. Ważne jest jednak pamiętanie, że muchomor czerwony jest toksyczny i może powodować poważne zatrucia, dlatego jego spożycie wymaga szczególnej ostrożności i znajomości specyficznych dawek i metod przetwarzania.